آینده ما

شاید لازم بود من این توضیح را قبل از پست قبلی می گذاشتم. ما طبق عادتهایمان همیشه شرایط بد را درک میکنیم ، درد ها را حس میکنیم و آنها را به نقد میکشیم. اما راجع به اینکه شرایط خوب چیست و چه چیزی شرایط خوب است و راضی مان میکند هیچگاه نظری نمی دهیم. 

من در این وبلاگ کوشیده ام تا از این عادت دوری کنم. در درجه اول شرایط را بررسی کردم و جایگاهی که در آن هستیم را ترسیم نمودم. در مرحله بعد علت ها و مکانیسم هایی را که میتوانند بر روی این شرایط اثر گذار باشند تا حدی توضیح دادم. اکنون میخواهم راههای به نسبت موفقی را که در دنیا طی شده و باعث زندگی مرفهی برای مردمشان شده را بررسی کنم. قطعا تقلید کورکورانه از آنها به ما کمکی نخواهد کرد، اما مشاهده تجربیات آنها قطعا برای رسم نقشه ای که تا حد ممکن، به رفاه و توسعه و آنچیزی که به شرایط خوب خواهد انجامید، به ما یاری خواهد رساند. دور ماندن از توهمات ذهنی مانند اینکه قدرتهای دنیا خواسته اند که کشورهایی مثلا مثل تایوان، سنگاپور، ژاپن یا آلمان پیشرفت کنند و یا توهم توطئه در ارتباط با عدم پیشرفت کشوری مانند ایران بسیار مهم است و ما را از پیچیدن نسخه های بیهوده و دور نگهداشتن از دورهای باطل کمک می کند.

در این چند پست آینده نشان خواهم داد کشورهایی مانند آلمان ، ژاپن، کشورهای اسکاندیناوی و... بر چه مبنایی و بر پایه چه سیستمهای اقتصادی ای پیشرفت کرده اند. باید توجه داشت که این کشورها پس از فراز و نشیب های فراوان به این نقطه رسیده اند و در این فرایند تجربیات ارزشمند زیادی بدست آمده است و اینطور نبوده که با زدن دکمه ای وضع آنها یک شبه خوب شود.